Çiğdem Toker, “Doğaldır ki kayıplar içinde çok sayıda çocuk yer alıyor. Ve kuşkusuz kayıp çocukların bulunması, ‘Ne oldu?’ sorusunun yanıtlanması, bu sorunun cevabının iki aydır dertle bekleyen ailelere sorumluca verilmesi, hayattalar ise de buluşturulması, öncelikle ve katiyen devletin vazifesi.” diye yazdı.
6 Şubat sarsıntılarının akabinde bir ortaya gelen Afet Çocuk Sivil Uyum Grubu’nda çocuk hakları alanında çalışan 100’ün üzerinde meslek uzmanı ve aktivist yer aldığını hatırlatan Toker, “Ekibin, üzerinde çalıştığı iki hadiseyi özetleyerek paylaşıyorum” diyerek şunları yazdı:
* Bebek A, enkazdan çıkarılıp babası ile birlikte hastaneye kaldırıldı. Bebeğin birinci müdahalesi babasının yanında yapıldı.
* Bebeğin sevk edilmesi gerektiği söylendi lakin nereye sevk edileceğine dair bilgi verilmedi.
* Baba, bebek A’yı 4 şehirdeki hastanelerde aradıktan sonra, İstanbul’da bir hastanenin ağır bakım servisinde buldu.
SORULAR:
Kimlik bilgilerini babadan almak mümkün olduğu halde, bebek A nasıl ve neden “kimliği belirlenemeyen” olarak sevk edildi? Bir bebek 1248 km uzaktaki bir hastaneye kayıt tutulmadan nasıl sevk edilebildi? Adıyaman’a yakın şehirlerdeki hastaneler afet durumlarında hizmet verecek niteliğe ve kapasiteye sahip değil mi?
Kamuoyuna açık olarak ve CİMER üzerinden yöneltilen bu sorulara tatmin edici karşılıklar gelmedi.
KİMLİKSİZ DEFİNLER
Afet Çocuk Sivil Uyum Takımı, dün de zelzelenin akabinde “kayıp” ilanlarıyla aranan çocukların kimsesizler mezarlıklarında bulunduğuna tanıklık ettiğini duyuran bir bülten yayımladı.
Afet Çocuk Sivil Uyum Grubu, sarsıntının 60. gününde şu hayati soruları iki bakanlığa yöneltti:
– Hayatını kaybeden ve kimliği belirlenemeyen çocukların kimliklendirme süreçleri (parmak izi, DNA örneği, fotoğraflama) neden her çocuk için prosedüre uygun ve standart formda yapılmadı?
– Kimliklendirme süreçlerinin standartlara uygun ve süratli biçimde tamamlanması için bölgede istekli çalışmak isteyen isimli tıp uzmanlarına neden müsaade verilmedi?
– Kimliksiz defnedilen çocuklar olduğu bilindiği halde, kent şehir çocuklarını arayan aileler DNA örneği vermeleri için neden en baştan yönlendirilmedi?